Obchody Narodowego Święta Niepodległości
„Święta miłości kochanej ojczyzny …” - pod takim hasłem w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 odbyła się uroczysta akademia z okazji 93. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. W poniedziałek 14. listopada uczniowie i pracownicy szkoły zebrali się w auli szkolnej, aby uczestniczyć w niezwykłej podróży przez historię – inscenizacji artystycznej przygotowanej przez uczniów pod kierunkiem mgr Edyty Krupy-Nadolny oraz mgr Anety Żurawskiej-Rusek. Akademia rozpoczęła się od wprowadzenia pocztów sztandarowych i wspólnym odśpiewaniu Mazurka Dąbrowskiego.
Wszyscy, zarówno uczniowie, jak i grono pedagogiczne, przyłączyli się do apelu prezydenta Bronisława Komorowskiego - wszyscy na znak jedności i pamięci mieli przypięte kotyliony w polskich barwach narodowych. Dodatkowo, galowe uczniowskie stroje, nadały spotkaniu uroczystego charakteru.
Przed częścią artystyczną przedstawiciel SU przedstawił okoliczności odzyskania niepodległości w 1918 r. oraz rys historyczny obchodzonego święta.
Montaż słowno - muzyczny na temat tak trudnego dla Polski okresu 123 lat niewoli i dążeń niepodległościowych wielu pokoleń ilustrowany był pokazem multimedialnym. Zdjęcia przedstawione w formie prezentacji pozwoliły dokładniej zobrazować tamte trudne dla Polaków czasy. W ilustrowanym slajdami montażu słowno – muzycznym młodzież recytowała współczesną poezję patriotyczną, zabrała widzów do celi bazyliańskiej z dramatu Mickiewicza oraz wykonała dawne i współczesne pieśni patriotyczne. Obrazy, słowa i dźwięki muzyki stworzyły niepowtarzalny klimat i skłoniły obecnych na uroczystości do refleksji. Odśpiewana wspólnie na zakończenie uroczystości Rota długo pozostanie w pamięci…
Dzięki takim chwilom można mieć nadzieję, że słowa hymnu Ignacego Krasickiego, zawsze będą wyrażały nasze przywiązanie do Ojczyzny i szacunek dla tych, dzięki którym mamy ją Niepodległą:
Święta miłości kochanej ojczyzny,
Czują cię tylko umysły poczciwe!
Dla ciebie zjadłe smakują trucizny
Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe.
Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny
Gnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe,
Byle cię można wspomóc, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.
|
